Op een terrasje in de zon, zo’n vijftig jaar geleden, nog onbewust van de liefde die hem bijna heeft bereikt.
Ziet door de stralen van de zon, zijn engel dan verschijnen, de vrouw die vanaf dat moment zijn leven zo verrijkt.
Hij kijkt haar aan en voelt dat hij haar nooit meer los zal laten.
Twee zielen die elkaar daar voor het eerst hebben ontmoet.
De vonk springt over en ontsteekt het vuurtje van hun liefde, vlammen strelen, spelen en verspreiden zacht hun warme gloed.
Samen, voor altijd samen, voor altijd samen, echt nooit alleen.
Samen, voor altijd samen, voor altijd samen, waren ze één.
Onlosmakelijk verbonden, zonder de één is er geen ander.
Het liefst geen dag en ook geen nacht willen ze weg zijn van elkaar.
Een ieder die ze ziet, weet dat ze echt bij elkaar horen, het is een hemelse verbinding , echt het ideale paar.
Aan al het mooie in dit leven komt helaas altijd een einde, ook aan het leven van zijn engel, die zijn ware liefde was. Vanaf toen was de bestemming van zijn leven ver te zoeken, hij kon de goede weg niet vinden, want zij was zijn kompas.
Samen, voor altijd samen, voor altijd samen, echt nooit alleen. Samen, voor altijd samen, voor altijd samen, waren ze één.
Losgerukt van ware liefde, zijn arme hart werd toen gebroken, niet te helen, te herstellen, zijn verdriet dat was te groot.
Dat hij haar toen zo snel zou volgen, hebben hun zielen afgesproken.
Hun liefde is zo sterk, zelfs niet te scheiden door de dood.
Samen, voor altijd samen, voor altijd samen, echt nooit alleen.
Samen, voor altijd samen, voor altijd samen, waren ze één.
